filozof kultury, twórca systemu filozofii spotkań w rzeczach, historyk filozofii, italianista, religioznawca
ur. 27 maja 1919 w Warszawie.
Rodzice: Zbigniew Ludwik Nowicki (1892-1942),
Zofia Waleria ze Słubickich (1896-1977)
W latach 1930-1937 chodził do państwowego gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie.
Nauczyciele: Stefan Bernard Drzewieski (język polski), Juliusz Krzyżanowski (łacina i propedeutyka filozofii), Carlo Verdiani (język włoski);
świadectwo dojrzałości 5.6.1937.
Zajęcia pozaszkolne: czteroletni kurs filozofii i marksizmu na Studium Kazimierza Czapińskiego (1935-1939).
W latach 1937-1939 studiował filozofię, psychologię i italianistykę na Uniwersytecie Warszawskim, (nauczyciele: Władysław Tatarkiewicz, Władysław Witwicki, Tadeusz Kotarbiński), później na Uniwersytecie Podziemnym (1939-1944) i we Włoszech (kilkumiesięczne stypendia w latach 1959, 1963, 1969, 1972).
Magisterium: Filozofia Heraklita, październik 1943 (pod kierunkiem prof.Wł.Tatarkiewicza na Uniwersytecie Podziemnym). Asystentura (podziemna) u prof. Antoniego Bolesława Dobrowolskiego (1943-1944).
Doktorat: Co to są czyny bohaterskie ... (pod kierunkiem prof. Wł. Tatarkiewicza, jesień 1947, promocja 18 lutego 1948 na Uniwersytecie Warszawskim)
Habilitacja: Centralne kategorie filozofii Giordana Bruna, PWN 1962 (kollokwium habilitacyjne na Uniwersytecie Warszawskim 10 kwietnia 1962)
Ważniejsze prace Andrzeja NOWICKIEGO z lat 1936-2001: przeszło 1200 pozycji (w tym w języku polskim przeszło 1000, włoskim 142, reszta w 10 innych językach),
Pierwsza praca naukowa: William McDougall, „Przegląd Filozoficzny" 1939, nr 2 , s.177-186.
Napisał około 50 książek. Najważniejsze z nich to:
- Centralne kategorie filozofii Giordana Bruna, Warszawa 1962
- Centralne kategorie filozofii Vaniniego, Warszawa 1970
- Człowiek w świecie dzieł. Warszawa 1974
- Portrety filozofów w poezji, malarstwie i muzyce, Lublin 1978,
- Nauczyciele, Lublin 1981
- Zarys dziejów krytyki religii. Starożytność, Warszawa 1986.
- Spotkania w rzeczach. Warszawa 1991
- Filozofia masonerii u progu Siódmego Tysiąclecia, Gdynia 1997
Antologie:
- Wypisy z historii krytyki religii. Warszawa 1962
- Filozofowie o religii, 2 tomy. Warszawa 1960,1963
- Filozofia włoskiego Odrodzenia, Warszawa 1967
- Filozofia francuskiego Odrodzenia, Warszawa 1973
- Współczesna filozofia włoska. Warszawa 1977
Prace o myslicielach polskich:
- Kopernik - człowiek Odrodzenia, Warszawa 1953
- Grzegorz z Sanoka, Warszawa 1958
- Wykłady o krytyce religii w Polsce, Warszawa 1965
- Witwicki, Warszawa 1982
- Kazimierz Łyszczyński, Warszawa 1989
Prace literackie:
- Ostatnia noc Vaniniego, Katowice 1976
- Lampa trzydziestu spotkań. Katowice 1980
- Uczeń Twardowskiego, Katowice 1983
Ważniejsze opracowania, recenzje i wzmianki o Andrzeju NOWICKIM
przeszło 828 pozycji (tym w języku polskim 656, włoskim 112, reszta w 14 innych językach)
W latach 1952-1991 pracował w szkolnictwie wyższym (Uniwersytet Warszawski 1952-1963, Uniwersytet Wrocławski - kierownik Katedry Historii Filozofii i Wrocławskiego Ośrodka Studiów nad Filozofią Włoskiego Odrodzenia, 1963-1973, Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, kierownik Zakładu Filozofii Kultury, 1973-1991). Docent (1962), profesor nadzwyczajny (1971), profesor zwyczajny (1976).
wykształca 35 doktorów i 112 magistrów.
Spośród nich 10 jest profesorami.
We Włoszech był 16 razy, łącznie 1143 dni w 128 miastach. W latach 1947-1999 wygłosił 45 odczytów (o treści filozoficznej w języku włoskim).
W latach 1934-1937 należał do socjalistycznej organizacji młodzieży szkół średnich „Spartakus", następnie w latach 1937-1939 do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, w roku 1942 był w Związku Walki Zbrojnej. W latach 1942-1944 był członkiem władz Wydziału Młodzieży PPS i oficerem politycznym III Kompanii im. Komuny Paryskiej w batalionie OW PPS im. Jarosława Dąbrowskiego, redaktorem naczelnym miesięcznika „Światło" i członkiem komitetu redakcyjnego miesięcznika „Młodzież Socjalistyczna" (1944), W czasie Powstania Warszawskiego kierował pracą kulturalno-oświatową Ekspozytury Starostwa Powstańczego Warszawa Północ. W latach 1942-1948 należał do Polskiej Partii Socjalistycznej.
Na przełomie lat 1944-1945 pracował przez kilka miesięcy w dziale geologicznym Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Od 23 maja 1945 do 4 sierpnia 1945 był sekretarzem osobistym Prezesa Rady Ministrów, Edwarda Osóbki Morawskiego. W końcu lipca 1945, przebywał w Poczdamie. Od września 1945 do maja 1947 pracował jako attaché Ambasady Polskiej w Rzymie. Od jesieni 1947 do grudnia 1948 pracował w Wydziale Zagranicznym CKW PPS i (do końca 1950) w redakcji tygodnika "Świat i Polska".
W roku 1957 był jednym z założycieli Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli i w latach 1957-1962 przewodniczącym Zarządu Głównego tej organizacji. W latach 1957-1969 był także członkiem prezydium ZG Towarzystwa Szkoły Świeckiej, a od kwietnia 1969 do lat 90-tych członkiem prezydium Towarzystwa Kultury Świeckiej.
W latach 1956-1958 był jednym z organizatorów Polskiego Towarzystwa Religioznawczego, w latach 1958-1973 członkiem Zarządu, w latach 1973-1988 prezesem, a od 26.9.1988 prezesem honorowym. Był także założycielem i (w latach 1957-1981) redaktorem naczelnym czasopisma „EUHEMER, PRZEGLĄD RELIGIOZNAWCZY", a w latach 1982-1989 członkiem komitetu redakcyjnego.
Od 14 kwietnia 1994 w loży masońskiej „Europa", od 23 marca 1995 w stopniu Mistrza, od 13 lipca 1997 do 10 listopada 2001 był - przez cztery kolejne kadencje - Wielkim Mistrzem Wielkiego Wschodu Polski.
Małżeństwo - 26 grudnia 1942. Żona Zenobia Natalia Skrzek. Troje dzieci: Przemysław Andrzej Nowicki, ur. 28.9.1944 w Warszawie, Światosław Florian Nowicki, ur. 25.1.1947 w Mediolanie, Kinga Jawnuta Nowicka - Lohmann, ur. 15.10.1948 w Warszawie.
Jedna wnuczka i siedmiu wnuków.
Hobby: kaligrafia chińska, zbieranie portretów filozofów, poetów i kompozytorów.
Obecność hasła „NOWICKI Andrzej" w słownikach biograficznych :
* Wizerunki filozofów i humanistów polskich. Wiek XX, Kraków 2000, s. 249-253
* Polska filozofia powojenna. Warszawa 2001, t. II, s. 113-127
* Słownik filozofów polskich, Poznań 1999, s. 135-137
* Złota Księga Nauki Polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków, Gliwice 2001, s. 366
* Wolnomularze polscy w kraju i na świecie 1821-1999. Słownik biograficzny (Ludwik Hass), Warszawa 1999, s. 343-344
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, ed. 3. Warszawa 1993, s. 504-505
* Marquis Who'ss Who in the World (w kilkunastu kolejnych wydaniach) i w innych angloamerykanskich słownikach biograficznych.
strona głowna
