Rewolucjonista latynoamerykańński, z pochodzenia Argentyńczyk, z zawodu lekarz; jeden z przywódców partyzanckich podczas rewolucji kubańskiej (1956–59); po jej zwycięstwie członek kubańskich władz państwowych i kierownictwa partii komunistycznej; w 1965 walczył w organizacjach partyzanckich w Kongu i Tanzanii; od 1966 organizował oddziały partyzanckie w Boliwii; wzięty do niewoli i zamordowany. Jego poglądy polityczne określano mianem guevaryzmu; zakładał istnienie w krajach rozwijających się społeczno-ekonomicznego podłoża rewolucji, której celem miało być obalenie istniejących reżimów, ustanowienie władzy rewolucyjnej i realizacja socjalistycznych przemian ustrojowych; za podstawowy sposób jej przeprowadzenia uważał walkę zbrojną, organizowaną przez awangardę rewolucjonistów, tworzących tzw. ogniska partyzanckie (foco guerrillero), prowadzoną pod jednolitym kierownictwem i wspieraną przez chłopów; autor m.in.: Kuba. Wojna partyzancka (1960, wyd. pol. 1961), Epizody wojny rewolucyjnej (1963, wyd. pol. 1981), Dziennik z Boliwii (1968, wyd. pol. 1969); był idolem rewolty młodzieżowej 1968 w wielu krajach, m.in. we Francji.